เจ็บลึกเธอไม่รู้
บาดแผลที่ดูไม่ออก
ถูกน็อคกลางสนาม
แต่ถูกหามทิ้งข้างถนน
หยาดฝนรินจากฟ้า
หยดน้ำตาที่มันล่วงหล่น
ท่วมใจที่สับสน
ว่ายวนในทะเลน้ำตา
ฉันผิดฉันพลั้งจนเกินอภัย
เขาจึงมีชัยอยู่เหนือใจเธอ
เธอผู้ไม่ยอมหันหลัง
มาฟังคำคนพ่ายแพ้
แต่ฉัน จะรัก เธอเสมอ
แม้เธอจะเป็นของใคร
ก็จะรัก เธอเสมอไป
แม้มันจะแหลกเหลวใจ
จากคนที่ถูกลืม
ถึงคนที่ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์
กอดเธอไว้ให้นาน
นานเท่านานวานช่วยดูแล
อย่าให้เธอต้องช้ำ
อย่าให้เธอนั้นมีน้ำตา
หากสิ้นปรารถนา
ก็ส่งเธอคืนกลับมาให้ฉัน
ฉันผิดฉันพลั้งจนเกินอภัย
เขาจึงมีชัยอยู่เหนือใจเธอ
เธอผู้ไม่ยอมหันหลัง
มาฟังคำคนพ่ายแพ้
แต่ฉัน จะรัก เธอเสมอ
แม้เธอจะเป็นของใคร
ก็จะรัก เธอเสมอไป
แม้มันจะแหลกเหลวใจ
หากวันใดเธอผิดหวัง
จำไว้เธอยังมีฉัน
จะรอเธอจนวันนั้น
กลับคืนสู่อ้อมกอดนี้
แต่ฉัน จะรัก เธอเสมอ
แม้เธอจะเป็นของใคร
ก็จะรัก เธอเสมอไป
แม้มันจะแหลกเหลวใจ
หากวันใดเธอผิดหวัง
จำไว้เธอยังมีฉัน
จะรอเธอจนวันนั้น
กลับคืนสู่อ้อมกอดฉัน ตลอดไป